Czas pożegnań – "Apelsina" na deser

    Mam nadzieję, że ten post nie będzie miał zabarwienia smutnego…

Zacznę od tego, że na  jakiś czas – bliżej nie określony – zawieszam twórczość w technice haftu sutasz!

A więc, nie będą pojawiały się regularne wpisy i publikacje nowych projektów, a jedynie zamówienia specjalne lub niekomercyjne projekty.

Praca w technice haftu sutasz była dla mnie niezwykłą przygodą, drogą rozwoju artystycznego. 

Jestem dumna z tego, że byłam tą jedną z pierwszej trójki jej propagatorów w Polsce. 

Jestem dumna z moich nowatorskich rozwiązań, jestem dumna, że stanowiłam i stanowię inspirację dla innych. Jestem również dumna, że mogłam z innymi wspaniałymi sutaszystkami uczestniczyć w twórczej „burzy mózgów”. To wspaniałe doświadczenie!

  Przyszedł czas rozmyślań i podsumowań, robienia miejsca rzeczom nowym, jak też powrotów do tego, co kocham najbardziej.

   Moją pierwszą techniką biżuteryjną była metaloplastyka/techniki jubilerskie i do tego wracam, na tym obecnie koncentruję moją działalność artystyczną. Tak też zapraszam wszystkich do podglądania mnie na: http://annajaroszewiczjewelery.blogspot.com/

Jak również do nowego bloga fotograficznego (wkrótce podam link) związanego z doświadczeniami jakie nabywam ucząc się w szkole fotografii.

Zrobiłam sobie podróż sentymentalną od pierwszej do ostatniej pracy  z sutaszu - gdybym miała sfilmować moje reakcje byłby to niesamowity przekrój emocjonalny.

Gdyby ktoś zapytał mnie, który ze wszystkich projektów jest dla mnie wyjątkowy, to mam wielki problem – bo każda z prac jest dla mnie droga.

Jednak jest taka jedna, którą uwielbiam:

   Bardzo dziękuję Wam wszystkim za obecność, za komentarze. Mam nadzieję, że w dalszym ciągu blog będzie miał tak imponujące statystyki odwiedzin, że będzie źródłem informacji dla innych twórców – szczególnie tych, którzy zaczynają swoją przygodę z sutaszem.

Nadal będę aktywna i będę odwiedzała wszystkie zaprzyjaźnione blogi – każdy dla mnie jest miejscem inspiracji, niezależnie od rodzaju techniki artystycznej.

A na koniec moja słodka „Apelsina” i sweet focie:-)

Znalazłam fragment z Dostojewskiego i myślę, że w tym momencie jest on adekwatny do tego, co się dzieję wewnątrz mnie:

„Знание не перерождает человека: оно только изменяет его, но изменяет не в одну всеобщую, казенную форму, а сообразно натуре этого человека”.

A już na sam koniec końców chciałabym podzielić się ze wszystkim moimi technicznymi umiejętnościami, zatem publikacją tutorialu (w podstronie "In process/Tutorial"), który opracowałam w 2012 roku. 

To mój prezent dla Was.

Do zobaczenia KOCHANI!